မ်က္ႏွာကို ဖုန္မိတ္ကပ္နည္းနည္းဖို႔
နာက်ည္းစြာ ပါးရိုက္ခံေနရ
ခ်ိဳၿမတဲ႔ အရသာတစ္စက္မွမရိွ
ေၿမပဲယို လမ္းမၾကီးဟာ
ဆက္သြယ္ေရး လည္ေခ်ာင္း၀မွာတစ္ဆို႔
အဲဒီၿမိဳ႕………………
တယ္လီဖုန္း လၽွာၿပတ္ေတြနဲ႔
လၽွပ္စစ္ေကာင္းကင္ၾကိဳး ပင္႔ကူအိမ္ေတြမွာ
အတၱၾကီးသူ စားၾကြင္းစားက်န္ ငါးရိုးေတြခ်ိတ္လို႔
အဲဒီၿမိဳ႕ …………..
ေရွးေဟာင္း မြန္လူမ်ိဳးႏြယ္စုေတြအေၿခခ်ခဲ႕
စစ္ေရးရာဆင္က်ံဳး ၊ ၿမင္းက်ံဳး ၊ ႏွစ္ထပ္က်ံဳးနဲ႔
နယ္ခ်ဲ႕ေသြးကို ေသာက္ခဲ႔ ဆိပ္ကမ္းနယ္ေကာင္း
ေရးေၾကာင္းသြားလာ အထစ္တစ္ရာစီလ်က္
ကမ္းတက္ကၽြန္းလံုး ေလွခါးထစ္ေတြနဲ႔တပ္ၿမိဳ႕
ခုေတာ႔လဲ
ၿမစ္ေရတိုက္စား
သူ႔သြားေတြ က်ိဳးပဲ႔ခဲ႔တဲ႔ၿမိဳ႕
အဲဒီၿမိဳ႕ …………….
သူ႔ ခႏၶာကိုယ္ထဲစီးေမ်ာ
ေသြးေၾကာတစ္ခုလည္းရိွပါ႔
ကၽြဲခ်ိုမႈတ္သံေတြၾကားရ
တဖက္ကမ္း ေသာင္ပုရစ္ေတြ သယ္လာတဲ႔
ရာသီစာ ကုန္စိမ္းေတြ သူ႔ေခါင္းေပၚတင္လို႔
ႏွစ္ထပ္သေဘၤာေလးသာ
ထက္ေအာက္စုန္ဆန္မေၿပးရင္
လူမသိ သူမသိ တိတ္တိတ္ေစာ္ကားခံရ
အပ်ိဳရည္ပ်က္စ ေကာင္မေလးလို
ရွက္လို႔
အဲဒီၿမိဳ႕ ………
ထိလိုက္ရင္ေခြ ထိကရုန္းေတြ
ၿခံဳႏြယ္ပိတ္ေပါင္းေတြထဲက
ေရွးေဟာင္းသမိုင္း၀င္ ဘုရားေလးငါးဆူ
သူ႔လည္ပင္းမွာဆြဲလို႔
ရိုးရာလက္ဖြဲ႔ နတ္နန္းႏွစ္ခုကိုလဲခ်ိတ္လို႔
သူ႔ရင္အံုက်ယ္က်ယ္ၾကီးကို က်ားသစ္ကုတ္
ထယ္ေၾကာင္းရာေတြ ဗရပြနဲ႔
ငဘေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းေတြ
ေၿမၾကီးကို ေရႊၿဖစ္ေအာင္ အဂၢိရတ္ထိုးၾက
လုံကြဲပြပြထဲမွာ ဖြဲၿပာေတြၿဖစ္လို႔
အဲဒီၿမိဳ႕ …………
အုပ္လုံးသိမ္းစ ထန္းပင္ၫိဳညိဳ
ပ်ားရည္လိုခ်ိဳေအာင္ က်ိဳခ်က္ေသာက္ၾက
အဆိပ္မဲ႔ ပုရြတ္ေတြ
ထန္းလ်က္ခဲေတြ ခ်ီမသယ္ပိုးလာၾက
ကြမ္းၿခံကုန္းရြာ ေတာခ်က္အရက္
ဓါတ္ဆီနဲ႔ပက္သလို ဟုန္းခနဲမီးေတာက္ထ
ရင္ကြဲရံုကေလးရဲ႕ ေၾကကြဲမႈတစ္စ
ခုေတာ႔လည္း ဘာမွမသိသလို
အေပါစား လက္ခုပ္သံေတြဆူညံ
ဟန္ေဆာင္ေကာင္းတဲ႔ၿမိဳ႕
အဲဒီၿမိဳ႕ …………..
ရဲလူထြက္အဘိုးၾကီးရဲ႕ သံၿဖဴဆိုင္
သြပ္တိုသြပ္စ သုံးမရတဲ႔ ပစၥည္းပံုထဲမွာ
သံေခ်းတက္ ပံုးစုတ္ေဟာင္းတစ္ခုလုိ
တြန္႔လိမ္ေပ်ာ႔ေခြရြဲ႕ေစာင္း လဲေလ်ာင္းလို႔
အဲဒီၿမိဳ႕ ……………
ဖိနပ္မပါတဲ႔ ေၿခေထာက္ေတြ
မီးခဲၿပင္ သူ႔ ေက်ာေပၚမွာ ခုန္စြ ခုန္စြခုန္လို႔
ေခ်ာ္ရည္ေသာက္ တဲအိမ္မိွန္ေဖ်ာ႔ေဖ်ာ႔ေတြ
သူ႔ဗိုက္ေပၚမွာ ၿပားကပ္စီးေပလို႔
ေလာကဓံထံုေဆးနဲ႔
ေအးစက္ ေဘာင္က်ဥ္းခတ္ထားတဲ႔ၿမိဳ႕
အဲဒီၿမိဳ႕ ……………
ဆံသဆိုင္ ေလးထဲက
လြမ္းစရာေကာင္းတဲ႔ တေယာသံေလးေရ
နာရီေသေတြကို ပုခုံးပုတ္လႈပ္ႏႈိး
မိရုိးဖလာ လွည္းလမ္းေၾကာင္းထဲက ကုန္းရုန္းထ
ရဲကင္းထဲက နာရီထိုးသံၾကားရ
မေသခ်ာတာေတြ ေမာ႔ခ်
ထန္းရည္ခါးခါးနဲ႔ ဒုစရိုက္ေတြ ေပြ႔ပိုက္လို႔
အဲဒီၿမိဳ႕ …………..
ခုေတာ႔လဲ
သူ႔ရင္ထဲက
ေအာက္သိုးခ်ဥ္ေစာ္နံ စာရိတၱေတြအန္ခ်
အဲဒီၿမိဳ႕ကို
သန္႔ၿပန္႔ေအာင္ ေရခ်ိဳး ရိုးသားမႈေတြေပးဆပ္
ကမ္းစပ္ေအာင္စခန္းသာ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာ
ထိုင္ေနတာ
စၾက၀ဠာကို အေရခြံလဲနိုင္တဲ႔
အဲဒီၿမိဳ႕ရဲ႕ ကဗ်ာဆရာပဲေပါ႔ ……..။ ။
ေကာက္ႏြယ္ကေနာင္
ရသေအာင္ေၿမ ( ၿမန္ေအာင္ၿမိဳ႕နယ္) မဂၢဇင္း
ဧၿပီ ၊ ၁၉၉၂
No comments:
Post a Comment