စိတၱဇပန္းခ်ီ ၊ အနီေရာင္ေဆးစက္
ရဲရဲလက္ကာ ၊ စုတ္ခ်က္အၿပာေရာင္
ေဒါင္လိုက္ၿဖတ္မ်ဥ္း
ေဆးသားခ်င္းထပ္ ၊ စုတ္ရာထပ္၍
က်ပ္သိပ္ေရာၿပြမ္း ၊ အၿမင္ဆန္းသည္
ၾကမ္းတမ္းမြမြ ၊ ဖုထစ္ထ၏ ။
ၾကည္႔သူအမ်ား
စကားပြတ္လွ်ံ ၊ တီးတိုးညံသည္။
“ရမက္ဧကရီတစ္ပါး
ပုံတူကားပဲ ၊ ရဲရဲလက္လက္
ေဆးနီစက္က ၊ ေဖာ္က်ဴးၿပတာ
သူမ မ်က္လုံးေတြေပါ႔ ”
“လူမမည္ကေလး
ေအးခ်မ္းတဲ႔ပုံတူ ၊ လူငယ္႔အၿပဳံး
အၿပာေရာင္ကိုသုံးၿပီး
ရုပ္လုံးေဖာ္ၿပလိုက္တာေလ ”
“ဒါဟာ
ခက္မာၾကမ္းတမ္း ၊ ဘ၀လမ္းအသြင္
တင္စားထားခ်က္ ၊ ေဖာ္က်ဳးခ်က္ပဲ
စုတ္ခ်က္ေတြ
ေဆးစက္ေတြ ၊ ဒါေတြက
ဘ၀လမ္းလို ၊ ၾကမ္းတမ္းပါဘိ ”
မည္သူေတြက ၊ မည္သို႔ မည္ပုံ
အေတြးစုံကာ ၊ အာရုံခံစား
ေတြ႔ထိၿငားလည္း ၊ နံရံဆြဲခ်ိတ္
ေဘာင္ကြပ္ပိတ္သည္႔ ၊ စိတၱဇပန္းခ်ီသည္
ေဆးရည္ဖုထ ၊ ရႈပ္ပြပြလ်က္
မြမြၾကဲၾကဲသာတကား ။ ။
ေမာင္ညီညြတ္
(၁၉၇၀ ၊ ၀ိေရာဓိအရုဏ္ ကဗ်ာမ်ား)
No comments:
Post a Comment