ပါရီ ခရီးသည္ စာအုပ္ကို ဖတ္ၿပီး ဒီေခါင္းစဥ္ေလး ေပးလိုက္တာပါ။ ပန္းခ်ီကို ၀ါသနာပါတာကတစ္ေၾကာင္း ခရီးသြားမွတ္တမ္းေတြဖတ္ခ်င္ေနတာကတစ္ေၾကာင္းေၾကာင္႔ ဖတ္ၿဖစ္လိုက္တယ္။ စာေရးဆရာက ပန္းခ်ီးဆရာ ၀င္းပ။ ကြ်န္ေတာ္ မေမြးခင္ကတည္းက ပါရီ မီထရုိ (ေၿမေအာက္ရထား ) နဲ႔ ၿမိဳ႕ထဲက ၿပတိုက္ၾကီးေတြ အေၾကာင္း သိရတယ္။ စင္ကာပူမွာေတာ႔ မန္အာတီ ရထားစီးၿပီး သြားလာၾကတယ္။ ဖြံ႔ၿဖိဳးတဲ႔ တိုင္းၿပည္ၿဖစ္လာရင္ ရထားက ပိုအားကိုးရတယ္ ထင္တယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ဆီက ရထားေတြမွာ ရိုးရိုးတန္း အထူးတန္းဆိုတာေတြ မရိွသင္႔ေတာ႔ဘူးလို႔ ထင္တယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔လည္း ရထားကို အားကိုးသင္႔ၿပီ။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ပတ္ရထားခက တစ္ဆယ္ ႏွစ္ဆယ္ပဲ ယူမယ္႔အစား မ်ားမ်ားယူ ေကာင္းေအာင္လုပ္ေပးရင္ ေကာင္းမွာပဲလို႔ ေတြးမိသဗ်။
ပါရီက ရုပ္ရွင္ရုံေတြမွာ ဘ၀ကို ၿမတ္နိုးသူတုိင္း ရုပ္ရွင္ၾကည္႔ၾကသည္ဆိုၿပီး ေရးထားတယ္တဲ႔။ ကြ်န္ေတာ္လည္း ဒီရုံးပိတ္ရက္ ရုပ္ရွင္သြားၾကည္႔မယ္ စိတ္ကူးလိုက္တယ္။ ဘ၀မွာ မေက်နပ္ခ်က္ ခံစားခ်က္ေတြကို ခဏေမ႔ၿပီး ၿဖစ္တည္ ေနတဲ႔ ဘ၀ကို ၿမတ္နိုးရမွာပဲ။ ေန႔လည္ဖက္ ေတာ္၀င္စင္တာ ကိုထြက္ခဲ႔တယ္။ ၿမိဳ႕ထဲက ရုံေတြက ၿပည္ပကားေတြတင္ေနတယ္။ အဲဒီမွာက ၾကည္႔ဖူးတယ္။ ၿမန္မာကားပဲ ၾကည္႔ခ်င္တယ္။ ေတာ္၀င္စင္တာကို မေရာက္ဖူးေသးတာနဲ႔ အဲဒီကိုေရာက္ခဲ႔တယ္။ ကြ်န္ေတာ္က ရုပ္ရွင္ၾကည္႔ရင္ တစ္ေယာက္တည္းသြားတာမ်ားတယ္။ ကိုယ္ၾကည္႔ခ်င္တဲ႔ကားကို ဘယ္သူမွ အားမနာပဲ ၾကည္႔လို႔ရတယ္။ သူငယ္ခ်င္းပါရင္ ၿဖစ္ၿဖစ္ ေကာင္မေလးေတြပါရင္ၿဖစ္ၿဖစ္ သူတို႔အားနာၿပီး ကိုယ္မၾကိဳက္တဲ႔ ကားကို ၀င္ၾကည္႔လိုက္ရတာမ်ိဳး မၾကံဳေတာ႔ဘူးေပါ႔။ ေတာင္၀င္စင္တာက အခုေနာက္ပိုင္း ရန္ကုန္မွာ အေကာင္းဆုံးေနာက္ဆုံးေပၚ စင္တာ။ ေမာ္တင္ စင္တာထက္က်ယ္တယ္။ ဒီဗီဒီ ရုပ္ရွင္ရံု သုံးရုံပါတယ္။ စင္ကာပူက Ang Mo Kio Hub လို Funan လိုပါပဲ။ ဒီဗီဒီရုံကေတာ႔ အသံပိုင္းေရာ ရုပ္ပိုင္းေရာ မမီေသးဘူးဗ်ာ။ လူ ၁၀၅ ေယာက္ဆန္႔တဲ႔ ရုပ္ရွင္ရုံအေသးစားေလး ပါပဲ။ '' ဒိုင္စားတယ္ '' ဆိုတ႔ဲ ဟာသကားပဲ ၾကည္႔လိုက္ပါတယ္။ အကယ္ဒမီရတဲ႔ ကားတစ္ခ်ိဳ႕ကလြဲရင္ အခုေနာက္ပိုင္း ေပါေတာေတာ ဟာသကားေတြပဲ မ်ားတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ငယ္ငယ္က ေက်ာ္သူ ၊ စိုးသူ ၊ညႊန္႔၀င္း ၊ ေက်ာ္ဟိန္း တို႔ကားေတြ ဘုရားပြဲမွာ ညလုံးေပါက္မိုးလင္း ၾကည္႔ရတဲ႔ ကားေတြေလာက္ ရင္ထဲတယ္ မၿငိလွဘူး။ စိုးသူနဲ႔ ေက်ာ္သူ သရုပ္ေဆာင္တဲ႔ '' ဒိုးနဲ႔ မ်ိဳး " ၊ ေက်ာ္သူ နဲ႔ မို႔မို႔ၿမင္႔ေအာင္ ငပလီမွာရိုက္တဲ႔ကား ၊ ညြန္႔၀င္း ေရႊခ်ည္ေငြခ်ည္တန္းပါလို႔ ၊ ေက်ာ္ဟိန္း ရဲ႕ ပန္းၿမိဳင္လည္က ဥယ်ာဥ္မွဴး စတဲ႔ကားေတြပါပဲ။ ေႏြရာသီ ဘုရားပြဲရိွရင္ ပိတ္ကားၾကီးေတြနဲ႔ ၾကည္႔ခဲ႔ရတာ ၿပန္အမွတ္ရမိတယ္။ ဒစ္ဂ်စ္တယ္ေခာတ္မွာေတာ႔ အဲဒါေတြက အတိတ္မွာ က်န္ခဲ႔ပါၿပီ။ အခု ကၽြန္ေတာ္တို႔ ပိုတိုးတက္လာေပမယ္႔ ရသပိုင္းမွာ အားနည္းသြားသလားလို႔ေတာ႔ ေအာက္ေမ႔မိတယ္။ ကဗ်ာမွာ စကားေၿပကဗ်ာ ၊ ေမာ္ဒန္ခ်တယ္။ ပန္းခ်ီ ၀ါဒအမ်ိဳးမ်ိဳး နဲ႔ လိုက္ခ်ဲတယ္။ ေအာင္ၿမင္တယ္။ လက္ခံလာၾကတယ္။ ေမာ္ဒန္ ၀တၳဳတစ္ပုဒ္ကို ရုပ္ရွင္ရိုက္လို႔မရဘူးလား။ တာရာမင္းေ၀ ၀တၳဳေတြ ရုပ္ရွင္ရိုက္ဖို႔ၾကိဳးစားတဲ႔ ဒါရိုတ္တာ မရိွဘူးလား။ ကၽြန္ေတာ္ ေလွ်ာက္ေတြးၾကည္႔မိပါတယ္။ ရုပ္ရွင္မွာေတာ႔ ကိုရီးယားကားနဲ႔ ၿပည္ပကားေတြပဲ ေနာက္တစ္ခါ ၾကည္႔ခ်င္ေတာ႔တယ္။ ။
မိုးပ်ံငွက္
