တိတ္တဆိတ္ ခိုးေအာင္းေနရတာနဲ႔
ငွက္ေတြစကားမေၿပာႏိုင္ၾကဘူး
လိႈင္းေတြထေနတဲ႔ ၿမစ္ၾကီးခမ်ာက ေယာင္ကိုင္းေမာက္ၾကြ
ေခ်ာ္က်ိက်ိသစ္ပင္ေတြ ေလးလံကိုင္းညႊတ္
ၿပီးမွ ………….တစ္ဖန္စိမ္းလန္းရဲ႕
တိမ္ေတြကေတာ႕တစ္ခုခုကိုအပန္းတၾကီး ဖုံးကြယ္ထားေလတယ္
ဦးေခါင္းေပၚမွာ တၿခားဘာမွမရိွႏိုင္ဘူးလို႔ထင္ထားသူ
အဲဒီလူေတြကေတာ႔ မိုးေရေတြခံယူေနၾက
ေဟာဒါ……….
ရြာႏိုင္သမွ်ရြာခ်ေနတဲ႔ အလယ္ေကာင္ဥတုၾကီးေပါ႔ေလ………….
စိတ္ကူးေတြလည္း စိုစြတ္ေပ်ာ႔ဖတ္
ႏွလုံးသားမွာလည္း ဗြက္ေပါက္ေစးကပ္
အေ၀းမေၿပးႏိုင္တဲ႔ လမ္းၾကိဳလမ္းၾကားေလးေပါ႔
တဒိန္းဒိန္း တဂ်ဳန္းဂ်ဳန္း
မိုးခ်ဳန္းသလိုလိုနဲ႔ မိုးၾကိဳးေတြပစ္ပစ္ခ်တတ္လို႔
ညစ္ပတ္ပတ္ မည္းသဲသဲ
ရႊဲရႊဲစိုေနတဲ႔ မ်က္လုံးေတြနဲ႔
သရက္သီးေၾကြေကာက္ေနၾကတဲ႔ကေလးေတြကိုပဲ
ရင္ထဲ ဇြတ္ဆြဲသြင္းထားရတယ္။ ။
စန္းဦး
ေရႊခေနာင္း (အ.ထ.က ကေနာင္) ေရႊရတုအၾကိဳမဂၢဇင္း
၂၀၀၂
No comments:
Post a Comment